DOMOWY KOŚCIÓŁ – HISTORIA

Domowy Kościół (DK) jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działąjącym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i miedzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END). Domowy Kosciół pomaga małżonkom sakramentalnym czerpać z łaski i mocy sakramentu małżeństwa, uczy jak żyć tym sakramentem i celebrować go przez całe życie. Wierzymy, że ruch ten powstał z inspiracji Ducha Świętego i cytując założyciela ks. Franciszka Blachnickiego jest od samego początku dziełem Niepokalanej, Matki Kościoła.

Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987), odczytując znaki czasu, dostrzegł problem, który sam przeżył, że nawet wypełnianie praktyk religijnych proponowanych przez Kościół nie wystarczy do przeżywania dojrzałej wiary. To skłoniło go do podjecia konkretnych działań duszpasterskich. Rozpoczął na polskiej ziemi dzieło Oaz Żywego Kościoła od organizowania rekolekcji oazowych dla ministrantów (1954), Krucjaty Wstrzemięźliwości (1957-1960), a w latach następnych wypracował cały system formacyjno-ewangelizacyjny, obejmujący dzieci młodzież i dorosłych, a także rodziny (1973).

W pewnym momencie ks. Blachnicki odkrył, że aby ideał wychowawczy I formacyjny wypracowany w oazach z młodzieżą mógł przynosić trwałe owoce, musi być realizowany najpierw w rodzinie, przez wszystkich jej członków. Oto jego wypowiedzi na ten temat: “Jeśli nie będzie rodziny chrześcijańskiej, to nie bedzie Kościoła, bo nie będzie instytucjonalnego katechumenatu wprowadzającego Kościół w nowe pokolenia(…) Celem duszpasterstwa musi być urzeczywistnienie Kościoła w rodzinie, tak aby każda rodzina chrześcijańska stanowiła Kościół w miniaturze.”

Tak rozwijający się w Polsce od roku 1969 Ruch Żywego Kościoła, podjął w czasie wakacji 1973 roku próbę zastosowania metody oazy rekolekcyjnej do grup rodzinnych, organizując w Krościenku pierwszą oazaę rodzin. W trzech kolejnych turnusach oaz rodzin w Krościenku nad Dunajcem, w Centrum Ruchu Światło-Życie uczestniczyło 51 rodzin z 10 diecezji. Większość uczestników po powrocie do swoich środowisk parafialnych deklarowałą gotowość dalszej pracy w duchu oazy w swoich środowiskach parafialnych, pytając o program I oczekując pomocy w tej pracy.

Po wakacjach 1973 roku ks. Blachnicki założył pierwszy próbny krąg rodzinny w Lublinie. W ten sposób, już z pierwszych oaz rekolekcyjnych dla rodzin wyszedł impuls do powstania ruchu odnowy rodziny chrześcijańskiej, któremu w 1978 roku założyciel ks. Franciszek Blachnicki nadał nazwę Ruch Domowy Kościół. Ruch ten, rozwijając się w ramach Ruchu Światło-Życie i równolegle do niego, wywodząc się z oaz rekolekcyjnych, z kolei sam zaczął inspirować rozwój tych oaz, widząc w nich podstawową metodę swojej wstępnej, inicjacyjnej formacji. Oazy rodzin stały się więc metodą wprowadzania nowych rodzin do Ruchu.

Z inicjatywy ks. Blachnickiego, po wakacjach w 1974 roku miało miejsce pierwsze w historii podsumowanie oaz rodzinnych. Postanowiono wtedy zakładać kręgi spośród rodzin, które uczestniczyły w oazach w ciągu dwóch lat. Tę misją ks. Franciszek Blachnicki powierzył między innymi siostrze Jadwidze Skudro ze Zgromadzenia Sióstr Sacré Coeus, która miała znaczący wkład w powstanie i rozwój Domowego Kościoła, strzegąc jego charyzmatu. Powstało wtedy 36 kręgów w Łodzi, Częstochowie, Gdynii, Białymstoku, Gorzowie, Krakowie i Przemyślu.

Na przełomie 1974 1975 roku, ks. Franciszek Blachnicki napisał pierwszą teczkę formacyjną, przedstawiając w niej program 15 dni oazy rodzin. Powstające kręgi otrzymywały natomiast inną teczkę zawierającą informacje o Ruchu oraz pomoce do miesięcznych spotkań w ciągu roku, pt. “Apostolat rodzinny”.

W okręsie adwentu 1975 roku ukazał się pierwszy numer Listu do wspólnot rodzinnych “Domowy Kościół” – pisma o charakterze formacyjno-informacyjnym.

Wlatach siedemdziesiątych zaczęły powstawać wspólnoty Ruchu Światło-Życie na Słowacji i w Czechach. W roku 1982 ks. Franciszek Blachnicki utworzył w Carlsbergu (Niemcy) Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. W kolejnych latach, wspólnoty Ruchu Światło-Życie powstawały w wielu krajach świata.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-zoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako Tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.