Comiesięczny Dialog Małżeński to dłuższa chwila czasu spędzona w spokoju, co miesiąc, razem. Dialog ma służyć budowaniu jedności małżeńskiej, oraz umocnianiu ogniska domowego. To chwila spędzona pod okiem Bożym i przy Bożej pomocy.

Jak przeprowadzić dialog małżeński?

Przygotowanie.

Zorganizować sobie spokojny czas, aby nie przeszkadzały dzieci, telefon itp. Uważać, żeby nie mieć wtedy na głowie jakichś niespodziewanych kłopotów, wyjazdu w następny dzień, naglącej pracy. Wyciszyć się przez spacer, zmianę otoczenia, muzykę, kilka minut ciszy…

Atmosferę dialogu trzeba przygotować przede wszystkim w swym sercu przez radość i modlitwę, ażeby stała się swobodna i duchowa. Trzeba jednak strzec się sztuczności i udawanej serdeczności. Przychodzimy na dialog nie jak na konferencje, ale jak na spotkanie zaręczynowe, z gotowością przyjęcia ukrytych darów, z którymi kochana osoba zechce się z nami podzielić. Postanówcie, że nie będziecie się śpieszyć! Najlepiej jest, jeżeli dialog zrobimy w swoim domu. Jednakże czasami, mamy współlokatorów, starsze dzieci, które mogłyby słyszeć o czym mówimy – wtedy możemy dialog przeprowadzić w parku. Nie jest wskazane, aby dialog małżeński odbywał się w restauracji, gdzie będziemy rozpraszani przez obsługę, i nie będziemy czuli się swobodnie, bo ktoś przy sąsiednim stoliku może usłyszeć to o czym mówimy.

Przebieg dialogu.

Prawdziwy dialog małżeński odbywa się w obliczu Boga, dlatego od razu stańcie przed Nim. Niech zapalona świeca będzie znakiem Jego obecności. Na początku pomódlcie się wspólnie do Ducha Świętego aby to On poprowadził ten dialog. Jeśli to możliwe, niech każde z was głośno, spontanicznie wypowie swoją modlitwę. Taka modlitwa najbardziej zbliża serca do siebie. Można też odczytać fragment Pisma Świętego przygotowany na ten dialog.

Dialog zacznijcie od ciepłych słów skierowanych do współmałżonka np.:

-Dziękuję Ci za…

-Lubię być z Tobą, ponieważ…

-Podoba mi się w Tobie…

-Doceniam w Tobie…

-Czuję się kochany, gdy…

-Podziwiam Cię, ponieważ

Następnie podzielcie się wzajemnie swoimi myślami, żalami, tym, co was nurtuje.

Nie zatrzymujcie się na was samych, na waszych aktualnych troskach. Powróćcie do źródeł waszej pierwszej miłości, do ideałów, z którymi tak radośnie podjęliście wspólną drogę. Odnówcie wspólny zapał, waszą gotowość. A potem powróćcie do teraźniejszości. Porównajcie dawne ideały z obecną rzeczywistością. Zróbcie małżeński, rachunek sumienia. W duchu zrozumienia i troski zobaczcie wyzwania dla waszego małżeństwa.

Następnie poświęćcie chwilę czasu, ażeby spojrzeć na każde z waszych dzieci. Proście Pana, aby dał wam światło, tak byście potrafili patrzeć i kochać wasze dzieci na wzór Jego miłości, byście je prowadzili według Jego zamiarów.

Prześledźcie wasze relacje z innymi. Co was łączy i jakie świadectwo dajecie jako małżeństwo, rodzina.

Zapytajcie jak wygląda Wasze wspólne życie duchowe. Czy Pan jest naprawdę pierwszym, któremu chcecie służyć w swojej rodzinie, wspólnocie , Kościele i społeczeństwie.

Na koniec podziękujcie Panu Bogu za ten czas dialogu, za dobre myśli, podpowiedzi. W duchu dziękczynienia za miłość i wszelkie dary zawierzcie swoją przyszłość Opatrzności Bożej.

Podczas dialogu omów ze wspólmałżonkiem następujące relacje

1. JA-JA

Z czym przychodzę na dialog małżeński?

Co we mnie „żyje” tu i teraz? O czym myślę? Co mnie cieszy? Co mnie martwi?

Co się zmieniło we mnie od ostatniego dialogu?

2. TY I JA.

Jakie uczucia żywimy wobec siebie w tej chwili?

W jaki sposób wyrażamy sobie miłość, wdzięczność, zainteresowanie?

Czy jesteśmy ciekawi siebie? Czy ciągle poznajemy się nawzajem?

Jakie trudności napotykamy w wypowiedzeniu się jedno przed drugim?

W jakich dziedzinach najtrudniej nam się zgodzić i dlaczego?

Czy dzielimy wspólnie nasze zajęcia domowe?

Czy wspólnie rozporządzamy naszym czasem, naszym mieniem?

Jakie są obecnie nasze pragnienia w stosunku do siebie?

Jakie miejsce zajmuje akt małżeński w naszym życiu?

W jaki sposób pomagamy sobie w rozwoju naszej osobowości, uzdolnień?

Czy modlimy się razem? Czy modlimy się jedno za drugie?

Co możemy zrobić, aby zbudować większąjedność w naszym małżeństwie?

3. MY I NASZE DZIECI.

Czy dzielimy wspólnie odpowiedzialność i trud w wychowaniu dzieci?

Czy mamy dość czasu na pomoc, rozmowy i zabawy z nimi?

Czy oboje stosujemy te same metody wychowawcze?

Jak zachęcamy i podnosimy na duchu nasze dzieci?

Jaki udział maj ą nasze dzieci w życiu domowym: w codziennych obowiązkach?

Jaki model życia ukazujemy dzieciom swoim postępowaniem, słowami?

Jak wygląda nasza modlitwa rodzinna?

4. MY I INNI.

Jakie relacje mamy z rodziną?

Czy dbamy o nasze przyjaźnie?

Co jest dla nas ważne w kontakcie z innymi?

Które relacje cenimy w sposób szczególny?

Jakie jest nasze nastawienie do sąsiadów, osób napotykanych przypadkowo?

Jakie jest nasze zaangażowanie w służbie bliźnim, Kościołowi, społeczeństwu?

Czy dajemy świadectwo przynależności do Kościoła?

5. MY I NASZ BÓG

Jak wygląda nasza wspólna modlitwa?

Czy dzielimy się owocami duchowymi? Lekturą duchową, modlitwą?

Czy wspólnie rozwijamy się duchowo?

Jak się motywujemy do rozwoju duchowego?

Jak wygląda nasze życie sakramentalne i wierność zobowiązaniom wspólnoty?

Czy rozeznajemy wolę Bożą? Czego Bóg oczekuje od nas?

Dekalog Dialogu Małżeńskiego

1. Pamiętaj, że to Pan Bóg podjął z Tobą delikatny dialog. Warto go podjąć i rozwijać. Przykazanie miłości, ze szczególnym zauważeniem słów: Będziesz miłował… bliźniego swego jak siebie samego, jest punktem wyjścia dialogu.

2. Staraj się, zarówno u siebie jak i u współmałżonka odróżniać uczucia od:

1. ocen i osądów,
2. postaw,
3. opini i poglądów.

3. Bądź wrażliwy na współmałżonka. Wrażliwość oznacza zdolność do odczytania wewnętrznych potrzeb drugiego człowieka, poza powierzchownymi emocjami, odruchami, zachowaniami.

4. Staraj się bardziej:

4. słuchać niż mówić,
5. dzielić sobą niż dyskutować,
6. rozumieć niż oceniać.

5. Wzmacniaj przekaz niewerbalny przez uśmiech, przytulenie, przyjazdny gest, spojrzenie lub inny sposób, który dyktuje ci serce.

6. Zaakceptuj, że napięcia pomiędzy tobą a twoją żoną czy mężem, są zjawiskiem naturalnym. W sytuacjach trudnych warto podejmować dialog wciąż na nowo i być gotowym do niego nawet wtedy, gdy zdaje się, że zawodzi. Bez cierpienia nie ma dialogu. Bądź gotowy na przebaczenie.

7. Nie próbuj prowadzić dialogu za wszelką cenę, zwłaszcza, gdy twój współmałżonek tego wyraźnie nie chce. Bądź cierpliwy.

8. Nie próbuj współmałżonka dialogiem zmieniać, ale staraj się przede wszystkim go poznać

i zrozumieć.

9. Bądź pokorny. Zaakceptuj siebie i swojego współmałżonka ze wszystkimi słabościami i ograniczeniami, ale także wartościami, jakimi Bóg was obdarzył. Uznanie swoich ograniczeń może być początkiem skutecznej przemiany, a dostrzeżenie waszych talentów – początkiem ich mnożenia.

10. Staraj się rozeznać w sobie to, jak dalece kierujesz się autentycznie bezinteresowną miłością oraz jak dalece próbujesz wykorzystać dialog do podporządkowania sobie współmałżonka.